Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

DOUBLE LEOPARDS - "LIVE AT W.F.M.U." (2003)

Την εποχή που ακόμη δεν γινόταν μαζικό download, την εποχή που ακόμη πολλοί απ’ εμάς επενδύαμε μερικά χρήματα παραπάνω στην αγορά δίσκων, την εποχή προ ψηφιακών δισκοθηκών σε σκληρούς δίσκους, τότε, στο μακρινό 2003, πριν διαλυθούν οι Double Leopards και λίγο πριν εκδώσουν το (μάλλον) καλύτερο τους δίσκο, το Halve Maen στην Eclipse, είχα αγοράσει αυτό το cd-r, μέσα στη παραζάλη μου έπειτα από ένα εξουθενωτικό live τους. Ξεσκονίζοντας τις προάλλες τα πίσω-πίσω ράφια της δισκοθήκης μου το βρήκα ξανά. Μου πήρε λίγη ώρα να καταλάβω τι ήταν, να θυμηθώ το τι και το πώς, μια ανεπίσημη κυκλοφορία που είχα ξεχάσει ότι βρισκόταν στη κατοχή μου. Έπειτα έβαλα το δισκάκι στο στερεοφωνικό, ανυπόμονος για το πώς θα μου ακούγεται σήμερα κάτι που τότε μου είχε φανεί εξαιρετικά περίεργο και εξωτικό. Και τελικά, μετά από προσεκτική ακρόαση, μου φάνηκε ακριβώς το ίδιο. Περίεργο και εξωτικό. Απόμακρο και άμεσο. Επιθετικό και ζεστό. Το τρίο από τη Νέα Υόρκη, που έχει το δικό του μέρος στο μύθο της σύγχρονης πειραματικής drone και noise σκηνής, δίπλα στους Mouthous, Hototogisu, Ashtray Navigations, Vibracathedral Orchestra, Yellow Swans και πολλούς άλλους, έχει έναν ιδιότυπο ήχο: ένα πολυεπίπεδο συνονθύλευμα από λούπες και ήχους που καταλήγει σε ένα σχεδόν φυσικό drone-noise, άκρως ψυχεδελικό και τριπαριστό, εννοείτε. Τα κομμάτια τους χτίζονται πάντα σιγά-σιγά, σταδιακά, μία λούπα εδώ, ένα field recording εκεί, λίγα πλήκτρα παραπέρα, μια υπόνοια μελωδίας κάπου στο μεσοδιάστημα, ήχοι, φωνές και electronics, όλα σε ένα ατελείωτο οικοδόμημα ψυχοτρόπους σύνθεσης. Έτσι ακούγονται και εδώ, σε αυτή την live (απ’ όσον υποθέτω) ηχογράφηση – εξάλλου η μουσική τους είχε μεγαλύτερο νόημα και φυσικά μεγαλύτερη επίδραση όταν τους έβλεπες ή καλύτερα τους άκουγες ζωντανά. Τα δύο κομμάτια, περίπου εικοσάλεπτης διάρκειας, που περιέχονται σε αυτό το cd-r, επιβάλλουν μια έντονη κυκλοθυμική ατμόσφαιρα, ένα αλλόκοτο ηχοτόπιο, μία μαγική χημεία ήχων. Είναι λίγο πιο υποτονικό και πιο ήρεμο από τις συνηθισμένες τους ηχογραφήσεις, μα σίγουρα, το ίδιο επιβλητικό. Ελπίζω να μην περάσουν τόσα χρόνια και τόση σκόνη από επάνω του, μέχρι την επόμενη φορά που θα μπει στο στερεοφωνικό μου.

((E A R))
((E Y E))

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου